آنتی‌اکسیدان آستاگزانتین بر نتایج روش‌های کمک باروری در بیماران دارای اندومتریوز تأثیر دارد
آندومتریوز به معنای وجود بافت آندومتر مانند در خارج از حفره رحم، یک بیماری التهابی مزمن وابسته به استروژن است که تقریباً 10-15٪ از زنان در سنین باروری و 35-50٪ از زنان مبتلا به درد لگن یا ناباروری در سراسر جهان را درگیر می‌کند. آستاگزانتین، که سلطان آنتی‌اکسیدان‌ها نامیده می‌شود، یک کتوکاروتنوئید محلول در چربی است که از نوعی جلبک جدا شده است. این آنتی‌اکسیدان فعالیت ۱۰ برابر قویتر از سایر کاروتنوئیدهای طبیعی دارد. این عامل دارویی چندمنظوره، علاوه بر فعالیت بی‌نظیر در خاموش‌کنندگی اکسیژن، دارای خواص تعدیل‌کننده ایمنی، ضد التهابی، ضد تکثیر، ضد آپوپتوز، ضد دیابت و محافظت عصبی است. در مطالعه‌ای که در سال جاری با همکاری پژوهشگاه رویان و دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت، اثر مصرف آنتی‌اکسیدان آستاگزانتین به مدت ۱۲ هفته روی ۵۰ خانم نابارور بررسی شد. استفاده از این آنتی‌اکسیدان منجر به به بهبود تعداد تخمک‌های بازیابی شده، تعداد تخمک‌های بالغ و جنین‌های با کیفیت بالا شد. نتایج این تحقیقات که توسط دکتر اشرف معینی و همکاران انجام شد در نشریه بین المللی Frontiers in Endocrinology منتشر شده است. بر اساس نتایج این تحقیق پیش‌درمانی با آنتی‌اکسیدان آستانگزین می‌تواند التهاب و استرس اکسیداتیو را در بیماران نابارور ناشی از اندومتریوز تعدیل کند. نتایج درمان‌های کمک باروری نیز پس از ۱۲ هفته درمان با این آنتی‌اکسیدان بهبود یافت. بنابراین می‌توان عنوان کرد که آستاگزانتین می‌تواند یک هدف درمانی بالقوه برای بیماران نابارور مبتلا به اندومتریوز تحت درمان با روش‌های کمک باروری باشد. تاریخ انتشار: ۱۴۰۲/۱۱/۰۸
