وزیکول های خارج سلولی و اثر آنان بر بهبود زخم، آیا زیرجمعیت های مختلف وزیکول خارج سلولی مشتق شده از سلول های استرومایی مزانشیمی کلونال اثرات متفاوتی بر فیبروبلاست های پوستی انسان دارند؟

با این حال، تفاوتهای عملکردی میان زیرجمعیتهای مختلف EVها در فرایند ترمیم زخم هنوز بهطور کامل بررسی نشده است. با هدف ارزیابی اثر دو زیرجمعیت مجزای وزیکولهای خارجسلولی مشتق از سلولهای استرومایی مزانشیمی کلونال (cMSC-EVs) ، شامل 20K و 110K، در فرآیند بهبود زخم در شرایط آزمایشگاهی، دکتر سید نفیسه حسنی، دکتر فائزه شکری، هدیه پورکاظم، دکتر انسیه حاجی زاده و همکارانشان در پژوهشگاه رویان پژوهشی را طراحی و اجرا کردند که میتواند جایگزینی سریع و مقرونبهصرفه برای مدلهای حیوانی ارائه دهد.
در این پژوهش، سنجشهای آزمایشگاهی جهت مقایسه اثرات 20K و 110K که بهترتیب از طریق سانتریفیوژ با سرعت بالا و اولتراسانتریفیوژ تفکیکی جدا شده بودند، انجام شد. برای بررسی مکانیزمهای کلیدی بهبود زخم از جمله تکثیر سلولی، مهاجرت سلولی، رگزایی و انقباض، از فیبروبلاستهای پوستی انسان (HDF) بهعنوان سلولهای هدف استفاده گردید. همچنین، تجزیه و تحلیل بیان ژن برای بررسی تأثیر این زیرجمعیتها بر فرایندهای ترمیمی در HDF انجام شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی International Journal of Biochemistry and Cell Biology منتشر شده است، نشان داد که هر دو نوع وزیکول خارج سلولی اثرات مفیدی بر تکثیر، مهاجرت سلولی، رگزایی و انقباض ژل داشتند. نتایج RT-qPCR نیز حاکی از آن بود که این وزیکولها با کاهش بیان اینترلوکین-۶ (IL6) و افزایش بیان آنتیژن هستهای سلولهای در حال تقسیم (PCNA) ، به تحریک تکثیر کمک کرده و از طریق افزایش بیان MMP1 و کاهشCOL1، در بازسازی بافت نقش مؤثری دارند.
در مجموع، این مطالعه تأثیر مثبت هر دو نوع cMSC-EVs را بر توان ترمیمی فیبروبلاستهای پوستی انسان برجسته میسازد. در عین حال، یافته قابل توجه این است که زیرجمعیت 20K بهدلیل سادگی جداسازی، مقرونبهصرفه بودن و انطباق با استانداردهایGMP، گزینه مناسبتری برای کاربردهای درمانی به شمار میرود.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۴/۰۳/۰۶