اثر عوامل متابولیکی در ناباروری بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک
چاقی و اضافه وزن از عوامل خطر مهم ناباروری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) هستند. ناباروری در این زنان به طور بالقوه توسط عوامل متابولیکی که توسط شاخص توده بدنی بالا (BMI) تغییر می‌کنند، ایجاد می‌شود. این عوامل متابولیکی مانند تری‌گلیسیرید (TG)، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) و قند خون ناشتا (FBS) به دلیل وزن اضافی در بیماران تغییر می‌کنند و باعث ناباروری می‌شوند. مطالعه ای مقطعی از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ میلادی روی ۶۶۹ زن مبتلا به PCOS مراجعه کننده به بیمارستان آرش توسط دکتر عبیری و همکارانشان در بیمارستان آرش با همکاری دکتر اشرف معینی از پژوهشگاه رویان انجام شد. در این مطالعه داده‌های مربوط به BMI، TG، LDL، HDL و FBS جمع‌آوری شد. همچنین، ناباروری به عنوان ناتوانی در بارداری پس از ۱۲ ماه مقاربت محافظت نشده تعریف شد. نتایج این مطالعه که اوایل سال ۲۰۲۵ در مجله Scientific Reports به چاپ رسید نشان داد که TG، HDL و FBS واسطه‌های مهمی در ارتباط BMI با ناباروری هستند و بیش از نیمی از این ارتباط از طریق این عوامل واسطه‌گری می‌شود. این یافته‌ها بر اهمیت در نظر گرفتن اختلالات متابولیک هنگام پرداختن به مسائل ناباروری در زنان دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به PCOS تأکید می‌کند. این مطالعه، دیدگاه جدیدی در مورد چگونگی نقش عوامل متابولیک خاص در خطر ناباروری ارائه می‌دهد. تحقیقات آینده باید مکانیسم‌های بالقوه زیربنایی این ارتباطات را بررسی کرده و مداخلاتی را که بهبود متابولیک را برای کاهش خطر ناباروری در این جمعیت هدف قرار می‌دهند، بررسی کند. تاریخ انتشار: ۱۴۰۴/۰۷/۱۶
