بررسی مرزهای جدید در حفظ باروری ناشی از سرطان: یک مورد تحریک تخمدان در دوران بارداری
تقریباً 20٪ از تشخیص‌های سرطان سینه در افراد زیر ۳۰ سال همزمان با بارداری است. بدخیمی‌های شناسایی‌شده در دوران بارداری اغلب مراحل پیشرفته ضعیفی را نشان می‌دهند. در نتیجه، مداخلات درمانی اولیه برای سرطان سینه مرتبط با بارداری شامل مداخله جراحی همراه با شیمی‌درمانی است که قبل یا بعد از عمل تجویز می‌شود. این درمان‌های فشرده و گنادوتوکسیک ممکن است اختلال باروری را تسریع کنند و بر نیاز ضروری به استراتژی‌های حفظ باروری در این بیماران تأکید کنند. در این زمینه، یک مقاله موردی توسط دکتر فیروزه غفاری و همکارانشان در پژوهشگاه رویان در نشریه علمی Journal of Ovarian Research منتشر شده است. یک خانم ۴۰ساله مبتلا به سرطان پستان قبل از شروع شیمی‌درمانی برای حفظ باروری به واحد انکوباروری پژوهشگاه رویان ارجاع داده شد. پس از مشاوره‌ها و اقدامات لازم و تأیید آزمایش بارداری منفی، یک پروتکل تصادفی مبتنی بر لتروزول برای تحریک تخمدان آغاز شد. پس از شروع پروتکل تحریک تخمدان، بارداری در بیمار تشخیص داده شد. علیرغم بارداری و افزایش سطح βHCG و پروژسترون، چرخه ادامه یافت و در روز ۱۳ چرخه، تحریک با آگونیست GnRH انجام شد. پس از چرخه تحریک تخمدانی، تعداد رضایت‌بخشی از تخمک‌های بالغ و جنین‌های با کیفیت بالا (۱۲ تخمک و ۸ جنین) تشکیل شد. این مورد، امکان‌سنجی فنی تحریک تخمدان در دوران بارداری برای بازیابی تخمک را نشان می‌دهد و بررسی بیشتر در سناریوهای بالینی مشابه را ضروری می‌سازد. این رویکرد ممکن است به ویژه برای بیماران سرطانی که به دلیل شرایط خود قادر به تأخیر در درمان‌های باروری نیستند و کاندید درمان گنادوتوکسیک هستند، در جایی که فرصتی برای حفظ باروری وجود ندارد، مفید باشد و می‌تواند در برنامه‌های مراقبت فوری سرطان، حتی با بارداری همزمان، ادغام شود. در حالی که بازیابی موفقیت‌آمیز تخمک‌ها در دوران بارداری در این مورد قابل توجه است، به معنای تأیید این رویکرد به عنوان یک پروتکل مرسوم برای افراد باردار نیست و قبل از هرگونه توصیه جهانی، تحقیقات گسترده و بررسی کامل استانداردهای اخلاقی ضروری است. تاریخ انتشار: ۱۴۰۴/۰۷/۲۱
