استفاده از نانوفیبر کندرویتین سولفات الکتروریسی شده چند لایه، آغشته به هیدروژل ماتریکس خارج سلولی آئورت برای بازسازی پوست: یک مطالعه آزمایشگاهی و درون تنی
در سال‌های اخیر، ساخت نانوالیاف پلیمری به روش الکتروریسی توجه زیادی را برای کاربرد در مهندسی بافت و بازسازی پوست به خود جلب کرده است. در میان رویکردهای مختلف مهندسی بافت برای ترمیم پوست، اهمیت نانوالیاف الکتروریسی‌شده از این واقعیت ناشی می‌شود که این الیاف قادرند ریزساختار ماتریکس خارج‌سلولی (ECM) را تقلید کرده و ریزمحیطی مشابه با ECM طبیعی ایجاد کنند. تکنیک الکتروریسی این مزیت را دارد که می‌تواند ویژگی‌های ساختاری مطلوبی مانند تخلخل بالا، نسبت سطح به حجم زیاد و شبکه‌ای یکنواخت با حفره‌های به‌هم‌پیوسته ایجاد کند. طی مطالعه‌ای دکتر محمد پزشکی مدرس، فهیمه سنگ سفیدی، دکتر ساره رجبی و همگارانشان در دانشگاه صنعتی قم، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه آزاد اسلامی، پژوهشگاه رویان و پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، طی بررسی‌های آزمایشگاهی و به‌روش آزمون و خطا، یک ساختار کامپوزیتی چندلایه شامل نانوالیاف حاوی سولفات کندرویتین (CS) آغشته به هیدروژل ماتریکس خارج‌سلولی آئورت (ECM) طراحی و تولید کردند. این ترکیب زیست‌فعال و نوآورانه عملکرد مکانیکی بالایی داشته و ساختار نانوالیافی سه‌بعدی و متخلخل آن، کاربرد بالقوه‌اش را برای بازسازی پوست نشان می‌دهد.
داربست‌های کامپوزیتی نانوالیاف/هیدروژل چندلایه بر اساس غلظت‌های مختلف ECM (۰.۰. ۵.۱ و ۲ درصد وزنی-حجمی) تهیه شدند. پس از فرآیند خشک‌کردن انجمادی و اتصال عرضی، ویژگی‌های فیزیکی، مکانیکی و برهم‌کنش سلولی داربست‌ها با استفاده از آزمون‌های استاندارد مورد بررسی قرار گرفت.
همچنین، یک مطالعه درون‌تنی (in vivo) با کاشت زیرجلدی انجام گرفت. نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی International Journal of Biological Macromolecules به چاپ رسیده است، نشان داد داربست‌ها دارای تخلخل حدود ۸۰ درصد و نسبت تورم بالا هستند. ارزیابی درون‌تنی زیست‌سازگاری و تجزیه‌پذیری داربست بهینه (M3DE1) را تأیید کرد، نتایجی که پیش‌تر نیز توسط آزمون‌های آزمایشگاهی و مطالعات تجزیه‌پذیری پشتیبانی شده بودند.
به‌طور کلی، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که داربست M3DE1 می‌تواند به‌عنوان یک جایگزین پوستی امیدوارکننده مطرح شود که قادر است چالش‌های مرتبط با پیوند را برطرف کند. با این حال، برای دستیابی به جایگزینی کامل پوست، نیاز به پژوهش‌های بیشتر و به‌کارگیری روش‌های تکمیلی است.
تاریخ انتشار: ۱۴۰۴/۰۸/۱۱
